Świat, w którym żyjemy podlega nieustannym zmianom. Zmianom takim podlegają również miasta, w których mieszka coraz większy odsetek ogółu ludności. Pojawiają się nowe wyzwania, problemy i zagrożenia, w obliczu których stoją zarówno miasta, jak i ich mieszkańcy. Jednym z takich zagrożeń od początku 2020 roku jest bez wątpienia pandemia Covid-19, prowadząca do kryzysu zdrowia psychicznego i pociągająca za sobą wysokie koszty społeczne i ekonomiczne.

Pojawiające się problemy zdrowotne wynikają z podwyższonego poziomu chronicznego stresu obserwowanego w szczególności wśród mieszkańców miast. Stres związany jest ze zmianą potrzeb, oczekiwań i organizacji życia społeczno-gospodarczego mieszkańców, co z kolei wpływa na funkcjonowanie wielu elementów systemu miasta (takich przede wszystkim, jak komunikacja publiczna, edukacja, ochrona zdrowia itp.), a poprzez sieć powiązań i zależności, na funkcjonowanie miasta jako całości.

Opracowanie skutecznych środków łagodzenia skutków i radzenia sobie ze stresem wynikającym z pandemii uznać zatem należy za priorytet. Jest to tym bardziej istotne, że podwyższony poziom stresu wynikający z pandemii prawdopodobnie będzie trwał nawet po ustąpieniu zagrożenia wirusem. Chcąc zapewnić sobie trwały i zrównoważony rozwój, miasta, podobnie jak ich mieszkańcy, muszą zaadaptować się do nowych warunków i wykształcić trwałe mechanizmy odporności na stres (stress resilience).